Postać nietuzinkowa, uwielbiająca samotne pisanie, mająca czułe spojrzenie na tandetę i doceniająca inteligentne żarty językowe – tak zapamiętał ją jej sekretarz Michał Rusinek. Jej poezja jest jak wyciągnięcie ręki, pełna skrzydlatych myśli, które rezonują w świadomości współczesnego czytelnika i zżywają się z nim w jedno.
Kto dzisiaj nie zna jej kultowego wiersza „Nic dwa razy”? I chociaż każdy kojarzy ją z Literacką Nagrodą Nobla, to niewiele osób tak naprawdę zna jej meandry twórczości. A jest to twórczość niezaprzeczalnie ponadczasowa.
Tematyka wierszy Szymborskiej
Wisława Szymborska w wierszach o oszczędniej formie i często występującej ironii porusza tematy trudne, poważne. Są to utwory niejednoznaczne i posiadające szerokie spektrum interpretacyjne. Posiadają wnikliwe spojrzenie na otaczającą rzeczywistość, opierają się o filozoficzne założenia, przesiąknięte są egzystencjalizmem. Poetka porusza np. problem jednostki wobec jasno określonych liczb i wiążące się z tym niebezpieczeństwo pominięcia. Charakteryzuje ją obsesja liczenia, jak pisał o niej poeta Stanisław Barańczak. Bliska jej jest również tematyka związana z kosmosem i naturą, która wpisuje się w popularny nurt literaturoznawczy – ekokrytykę. Poetkę interesuje również postać kobiety oraz jej zmieniające się jej role społeczne.
Można te wiersze interpretować w nurcie feministycznym. Poważna tematyka wierszy jest jednak podana w przystępnej, niesilącej się na patos formie, zawarta we współczesnym języku, co sprawia, że Szymborską chętnie czyta się na lekcjach języka polskiego.